Bociek PLD - Pisarz
I. Informacje podstawowe
II. Instalacja
III. Podręcznik użytkownika
Podstawy
Edycja plików konfiguracyjnych
IV. Podręcznik administratora
V. Tworzenie PLD - Praktyczny poradnik
VI. O podręczniku
O tej książce
Spis treści
Inne wersje tego dokumentu
HTML (jeden plik)
Odnośniki
Tworzymy dokumentację PLD
Strona PLD
Listy dyskusyjne PLD

Edycja plików konfiguracyjnych

<- ->
 

W systemach z rodziny UNIXa konfiguracja systemu jest przechowywana w plikach tekstowych. Zaletą tego rozwiązania jest możliwość konfigurowania systemu przy pomocy bardzo prostych narzędzi, wadą zaś to że można łatwo popełnić błąd. Dlatego jeśli chcemy tylko przeglądać plik powinniśmy użyć programu less np.:

# less /etc/poldek/poldek.conf

Jeśli jesteśmy pewni że chcemy dokonać zmian, powinniśmy wcześniej wykonać kopię zapasową pliku (pliki kopii zapasowej kończy się tyldą).

# cp /etc/poldek/poldek.conf /etc/poldek/poldek.conf~

Teraz możemy zacząć modyfikować plik, domyślnie instalowanym edytorem plików jest vim, dlatego dobrze jest umieć się nim posługiwać choćby w podstawowym zakresie. Bardzo użyteczną cechą Vima jest kolorowanie składni podstawowych plików konfiguracji (o ile nasz terminal jest kolorowy), dzięki czemu łatwo możemy zauważyć ewentualne błędy.

Aby otworzyć nim plik do edycji wydajemy polecenie

# vim /etc/poldek/poldek.conf

Po otworzeniu pliku jesteśmy w trybie wydawania poleceń, aby przejść do trybu edycji naciskamy klawisz i. Teraz możemy wprowadzać zmiany. Po wykonaniu zmian naciskamy klawisz Esc aby powrócić do trybu wydawania poleceń. Teraz należy opuścić program jednym z poniższych poleceń: :q - wyjście z programu jeśli nie dokonaliśmy żadnych zmian; :wq - wyjście z zapisaniem zmian do pliku; :q! - wyjście z programu bez zapisywania dokonanych zmian.

Początkującym można zaproponować edytor mcedit będący częścią programu mc (Midnight Commander), inne nieco mniej popularne edytory to: emacs, pico, joe

Należy pamiętać o tym, że prawo zapisu plików w katalogu konfiguracji systemu (/etc) ma tylko superużytkownik (root) i z takimi uprawnieniami należy uruchamiać edytor. Pliki konfiguracyjne w linuksie muszą kończyć się znakiem nowej linii, dlatego przed zapisem należy pamiętać o sprawdzeniu czy jest wstawiony. Po raz kolejny swoją przewagę nad innymi edytorami pokazuje Vim, który automatycznie wstawia znak nowej linii.

 
<- ->